Inkt is voor mij altijd het materiaal geweest waar ik naar terug kwam en ik heb goede herinneringen aan het als tiener verzamelen van de prachtige potten van Winsor & Newton met de gekleurde labels. In die tijd was mijn werk geïnspireerd op stripboeken en ik gebruikte zwarte inkt met een penpunt en kleurde deze fel met inkt die kanaries en draken hadden. Inkt werd plotseling een centraal aspect toen ik kunstenaar-in-residentie werd aan het Eton College. Het was interessant om na te denken over een medium, voornamelijk als het afwezig was. De houten schoolbanken toonden allemaal diepe kloven en beekjes die zich vertakken uit het gat dat ontworpen was om de inkt goed te bewaren. Generaties jongens hadden aan hun bureau weggesneden om inktvlekken te creëren en kleine gaatjes voor meren om de inkt te vangen. Ik heb een aantal werken gemaakt met deze banken, bronzen afgietsels en foto’s gemaakt, met als hoogtepunt Sleep of Reason II, waarin de inkt in de middenstroom wordt bevroren, de bank bevlekt en de afgedrukte afbeelding en zelfs de achtergrondplaat van de frames doorweekt.

Inkt werd al zo’n 4000 jaar geleden al door de Egyptenaren gebruikt en bestaat in een veelvoud aan recepten, met ingrediënten die verschillen van aardolie en zoethout tot suikerspin en koper. Het meest gebruikte bindmiddel is Arabische gom. Het universele kenmerk is dat het pigment vloeibaar is en dat het in waterige vorm kan worden gebruikt voor schrijven en drukken. Ik gebruikte ook inkten en penpunten met reservoirs toen ik op school was, hoewel toen blauw en niet zwart. De bevlekte vingers en af en toe een inktvlek waren kenmerkend van mijn schoolwerk. Vulpennen blijven op scholen nog steeds in gebruik, ondanks de beschikbaarheid van markers die inkten en pigmenten bevatten. Er is een perceptie dat ze de ontwikkeling een goed handschrift ondersteunen. Voor het Eton Project wilde ik een inkt gebruiken die sterk leek op de inkt die mogelijk door studenten was gebruikt. Ik koos voor Winsor & Newton’s India-inkt, een traditionele Chinese stok inkt.

Voor de mixed media-stukken op papier experimenteerde ik met een aantal metaalinkten en -verven en had het beste resultaat met Liquitex acrylinkten. Het voordeel hiervan is dat ze kunnen worden vermengd met alle andere acrylmedia en verven, deze heb ik vooral gebruikt in werken waar de inkt de eerste laag van tussenkomst in de foto vormt. Zilverinkt op zwart-witafdrukken deed me vooral denken aan het verval van zilverbromide-foto’s en creëerde interessante, gecompliceerde oppervlakken. Terwijl ik aan het werken was aan deze beelden tijdens een residentie in Espositivo Madrid, gaf ik wat Liquitex inkt aan mijn collega Taylor White, die ook goed gebruik maakte van het mixed media aspect. Hij zegt: “Ik ben een mixed media-schilder en ik ben voortdurend aan het experimenteren met de hechting en mengbaarheid van vele verschillende soorten verf, kleefstoffen en oppervlakken van verf. Door producten als Liquitex te vinden die gemakkelijk kunnen worden gemengd en verbonden kan ik snel werken en heb ik er alle vertrouwen in dat de materialen die ik gebruik hun structurele integriteit behouden en in de loop van de tijd niet vervagen of afbreken”.